Dat patiënten dokters nodig hebben is slechts de halve waarheid. Als dokter heb ik ook patiënten nodig. Zij doen mij verbazen, glimlachen, in woede ontsteken, blozen. Ik kan ze negeren, aanraken, bespotten, koesteren. Door hen voel ik pijn, trots, eenzaamheid en tevredenheid. Ik wil dat ze gezond zijn, dat ze luisteren en dat ze kritisch zijn. Gedragen zij zich als een kind dan behandel ik hen als een kind. Gedragen zij zich volwassen dan ga ik volwassen met hen om. Afgelopen jaren schreef ik maandelijks in de Krant van Gouda en in de Ziekenhuiskrant over het wonderlijke contact dat ik dagelijks met mijn patiënten ervaar. Het zegt iets over hen en over mij. We hebben elkaar kennelijk nodig.
Daar stonden ze dan. Met rollator, stok, flesje wijn of boek. Ze hadden de moed opgevat om afscheid te nemen van hun dokter, want moeilijk is het, afscheid nemen. Nu kwamen ze om hem iets te geven, om hem te bedanken dat hij hun iets had gegeven. Een handdruk, een laatste uitwisseling van vriendelijke woorden […]
Naarmate de leeftijd vordert worden hormonen nogal eens van stal gehaald als het seksleven inzakt zonder dat daar de vinger op gelegd kan worden. De ongrijpbare stofjes worden dan als oorzaak gezien van het seksueel haperen en de hoop wordt gevestigd op pleisters of crèmes om de boel weer op gang te helpen.
Ik zag hem vandaag voor de tweede keer nadat ik enkele weken geleden met hem had besproken dat zijn hoofdpijn waarschijnlijk niet door een lichamelijke oorzaak kwam. Ik vermoedde spanningen en hij zou bij zichzelf gaan onderzoeken waar dat vandaan kwam. “Ik denk niet dat het van de spanningen komt dokter. Volgens mij is het psychisch.” Het was […]
De vrouw van middelbare leeftijd wilde natuurlijk niet dood, maar nu ze voor het naderende einde stond had ze zich verzoend met het onafwendbare. Ik ontmoette haar tijdens een nachtdienst. We waren geroepen vanwege onhoudbare pijn van uitzaaiingen in haar botten, een gevolg van borstkanker die ze nu ongeveer 5 jaar onder de leden had. Haar eigen huisarts had […]
Om dokter te willen worden bestuderen studenten eerst het menselijk lichaam. Een fascinerende fase in de opleiding die wordt gedreven door het zoeken naar het hoe en waarom van het lichamelijk functioneren.
Over twintig jaar is kanker voor 90% een chronische ziekte geworden. Ik sloeg onmiddellijk aan het rekenen. Gezien mijn eigen leeftijd en gezien de gemiddelde leeftijd van de man, ga ik over ongeveer dertig jaar dood.
“Kunt ú het haar niet eens zeggen, dokter?” Zo nu en dan verzoekt een patiënt mij of ik eens daadkrachtig wil optreden.
‘Wat moet ik doen dokter, hij luistert niet meer naar mij!’ Tegenover mij zat een dame van net over de zestig. Na een aantal consulten in de sfeer van oorontstekingen, hoesten en jeuk, veerde ik op.
Gelukkig is het lang geleden, dat maakt het wat makkelijker. Het was nog in de periode voordat iemand ooit had nagedacht over een HAP of huisartsenpost.
Huisartsen krijgen professioneel, weliswaar ongevraagd, een goed beeld van de hedendaagse ondergoedmode. Elke modegril trekt aan ons voorbij en zonder er lang bij stil te staan zien wij ongemerkt wat er zoal over billen en genitaal wordt aangetrokken.