Wie gaat er voor de mensen zorgen als de staat voor goed besluit geen verzorgingsstaat meer te zijn?
Een belangrijke en terechte vraag die Alexander Hogendoorn en Dennis Lohuis niet alleen aan zich zelf hebben gesteld maar ook aan mensen uit hun buurt in het centrum van Rotterdam. Uit deze gesprekken werd snel duidelijk dat nog maar weinigen zich ervan bewust zijn, dat er veel dingen gaan veranderen in de gemeentelijke zorgvoorzieningen.
De overheid streeft naar een participatiesamenleving waarin mensen geacht worden steeds meer van hun problemen zelf op te lossen en hulp te vragen van familie en vrienden. Maar hoe moet dat dan in een grootstedelijke omgeving waar iedereen gewend is om zijn eigen boontjes te doppen? Lopen de zwakken dan niet gevaar om tussen wal en schip te vallen?
Initiatieven in de wijk
Hogendoorn en Lohuis waren verrast om vast te stellen dat de meeste mensen met wie zij spraken best meer voor een ander zouden willen doen, maar dan niet weten hoe. Vanuit deze gedachte ontstond het idee dat een ander helpen veel makkelijker gaat als je elkaar kent. Daarom zijn de bedenkers van Zorgvrijstaat Rotterdam West op zoek gegaan naar bestaande initiatieven in de wijk die mensen bij elkaar kunnen brengen.
Zij kwamen al snel bij diverse kookclubs terecht die door verschillende vrouwengroepen waren opgezet. Door deze met elkaar in verbinding te brengen en open te stellen voor mensen uit de buurt ontstond ruimte voor nieuwe ontmoetingen. De aanschuifmaaltijden zijn populair en een eerste mooie stap naar meer verbondenheid in de wijk. Tijdens de etentjes werd ook snel duidelijk waar de schoen bij menige Rotterdammer knelt.
Hulpverlening sluit vaak niet aan of is te ingewikkeld geworden: Stel je hebt een wandbeugel nodig in de badkamer. Gaat de woningbouw dat regelen? Of iemand van de gemeente? Wie gaat het betalen? En wie gaat het installeren? Voordat je het weet ben je maanden verder en geef je het op.
Door mensen aan elkaar te koppelen kan het veel makkelijker en veel sneller vinden Hogendoorn en Lohuis. Als je het vrijwillige potentiaal in de buurt in kaart brengt dan zal je niet alleen maar verstelt staan van de enorme behulpzaamheid die mensen tonen maar ook over het gemak waarmee de meeste problemen op te lossen zijn.[pullquote]”Zorgen is doen en verbinden”[/pullquote]
Voor elkaar zorgen
In de Zorgvrijstaat zorgen mensen voor elkaar, niet omdat zij moeten maar omdat het ongelofelijk veel voldoening geeft om iemand anders even een handje te helpen. De reacties in de buurt zijn unaniem positief. Het is natuurlijk nog maar een begin maar het initiatief is veelbelovend en wordt inmiddels ook opgemerkt door gemeenteraadsleden en professionele hulpverleners in de buurt. Iedereen is van harte welkom om mee te doen en mee te denken. Enige voorwaarde: radicaal denken vanuit de burger en buiten de gewende kaders.
“Hoe meer je in systemen denkt hoe ingewikkelder het wordt en hoe meer je verwijderd raakt van de mens zelf. Zorg is mensenwerk. Zorgen is doen en verbinden.”
Voor meer informatie verwijzen we u naar de website van Rotterdam, Twitter en de Facebookpagina.
0 reacties