Net terug van een ‘spoedje’ in het ziekenhuis sta ik nog op mijn benen te trillen van de schrik. Mijn bloedplaatjes zijn door de chemo veel te laag en ik had een plotselinge bloeding die niet stopte. Dus even bellen: ik moest meteen komen. Gelukkig liep het met een sisser en een zakje medicijnen af. […]
Terwijl ik met één hand moeizaam een mandarijntje aan het pellen ben komt er een nieuwe mevrouw op mijn zaaltje binnen. Vanuit mijn bed bekijk ik ‘de invasie’. Er wordt druk gesproken. De mevrouw van omstreeks zestig wordt omringd door familie. Iedereen babbelt en reddert. De verpleegkundige stelt ‘en plein public’ de standaardvragen en bij […]
De ene rouwfase is niet beter of slechter dan de andere, ze zijn gewoon verschillend van elkaar. Voor mij een leerpunt om de regie weer meer in handen te houden. Ook, of misschien wel juist, bij verdrietige bezoekers.
Met mijn ‘spoedbriefje’ mag ik de eerste wachtkamer passeren. Nu zit ik in de tweede wachtkamer voor de hokjes waar bloed wordt geprikt. Tegenover mij zit een oudere dame met een hip roze mutsje op. Ik vraag mij af of zij kaal is. Dan hoor ik het gesprek dat zij voert. ‘Ja, mijn achterhoofd is […]
Er is een uitnodiging op de mat gevallen met maar twee namen erop. Die van mijn dochter en van mij. Ik kijk ernaar en denk: ‘Zo is het’. Toch doet het zeer om Bert zijn naam niet meer op de envelop te zien staan. Mijn ‘therapeutschoonzusje’ nodigt ons uit om haar verjaardag te komen vieren. […]
In principe ben ik mooi op tijd maar bij de ingang van de kliniek krijg ik bij het controlepoortje een rood lampje. Ik moet door de toegangscontrole. Tas, jas en laarzen in een bak door de scan. Mijn BH blijft piepen maar dat wordt mij vergeven. Iets verlaat loop ik naar de kamer van de […]
“Zo bijzonder. De lotgenotengroep bestaat uit totaal verschillende mensen. En toch valt de eenzaamheid heel even weg.” #kankercolumns
‘Wat ben je dapper’, hoor ik tegenwoordig vaak. Oké, ik ben net weduwe. Oké, ik heb zelf ook kanker. Oké, ik sta op het schoolplein om mijn dochter op te halen. Oké, ik moedig haar aan bij haar korfbalwedstrijd. Maar of ik nou dapper ben? Volgens mij heb ik geen keuze. En kun je wel […]
Vreselijk koud heb ik het. Alsof mijn beenmerg tot ijs is verworden en koudestralen naar mijn lichaam doorstuurt. In een dekentje gewikkeld zit ik rillend op de bank. Ik weet dat het bij de chemo hoort om het koud te hebben en het duurt dan ook even voordat ik de verwarming ga controleren. Die is […]
Plank voor plank haal ik zijn kast in de slaapkamer leeg. Ik vraag mij af of andere weduwen dat ook zo snel doen na het verlies van hun man. Hij ligt nota bene nog in de kist in de kamer. Ieder t-shirt roept herinneringen op. Ze komen overal vandaan, van concerten, vakanties, verre reizen. Maar […]
De kist waarin Bert ligt staat gesloten in de woonkamer. Een paar klasgenootjes komen met hun ouders bij ons thuis langs voor het openbare afscheid plaats zal vinden. Mijn dochter vindt het fijn om haar vrienden weer te zien. De kinderen staan eerst ernstig te kijken naast hun ouders. ‘Het ging heel snel’, vertel ik weer. […]
Verbijsterd zit ik naast zijn bed. Hij voelt koud aan en ik ben koud van de chemo.Onze dochter zit hartverscheurend en toch vrij stil te snikken op de bank. Halfslachtig adequaat heb ik de familie gebeld, vervolgens ging het als een lopend vuurtje. Het huis stroomt vol met familie. Berts broer als eerste. Hij gaat […]
Column van Swanny Kremer in de serie ‘Kankercolumns’. “Het einde komt onverwacht en indringend, al voelde de kat het blijkbaar wel goed aan. Je blijft verdwaasd achter maar troost je met de gedachte aan een warm afscheid.”
Bert ligt in zijn hoog-laagbed te doezelen. De wereld voor hem is intens klein en bestaat uit zijn bed, de postoel ernaast en zijn tafeltje met medicijnen. Dat wereldje lopen wij binnen en buiten. We moeten er even echt uit, ik moet er in ieder geval even uit. Als ik een moment ‘kan ademen’ kan […]
De ‘feestdagen’ liggen achter ons. Voor mij betekent het dat de eerste chemo gaat starten. Voor Bert betekent het dat hij een buisje in zijn slokdarm krijgt waardoor hij weer kan eten. Beiden hebben we hoop op verbetering. Bert is zich gaan verdiepen in de werking van wietolie en heeft daar goede dingen over gelezen. […]
Bert helpt wat met opruimen in huis terwijl hij een slangetje in zijn neus heeft en een rugzakje op met daarin zijn sondevoeding. Het zakje maakt telkens geluid en we praten er beide tegen: ‘Buddy, wat wil je ons vertellen?’ Onderhand ruim ik ook op en maak hapjes klaar. Straks komen de ‘grote kinderen’ en […]
We zitten thuis aan onze ronde tafel met een glas wijn, hij rood en ik wit. De kamer is ons vertrouwd maar de situatie is zo onwerkelijk. En toch is het echt waar. Vandaag waren we beiden voor onderzoek in het ziekenhuis. Zelf was ik er voor een beenmergpunctie. Maar we wisten al van ‘mijn […]
Ik kom al anderhalf jaar met lood in mijn schoenen bij deze arts. Iedere drie maanden kom ik voor controle sinds bij een bloedonderzoek bleek dat er iets goed mis zat. Hij zit dan achter zijn bureau, en ik zit ervoor. ‘Last van nachtzweten? Veel afgevallen? Vermoeidheid?’ Iedere keer nemen we dezelfde vragen door. Daarna […]
In de serie ‘De kankercolumns’ reflecteert Swanny Kremer in alle openheid op jaar van groot verlies, hoop en wanhoop, angst, heel veel verdriet en telkens weer houvast zoeken en opkrabbelen.
“Ik doe het omdat ik denk dat een inkijkje in ons leven inzicht kan geven aan ‘anderen’”
Een goed leven De hamster van mijn dochter is overleden. Echt een lief beestje. Drie-en-een-half is ze geworden. Dat is hoogbejaard voor een dwerghamster. Geen ziekbed, iedere nacht rende ze nog lustig in haar radje rond en overdag liet ze zich knuffelen. Op een dag bleef ze slapen. Geen winterslaap, eeuwige slaap. Mijn dochter wil […]