3 – 4 minuten

4 reacties

Als ik met het hondje een kort stukje loop om haar na het werk uit te laten kom ik langs een buurman die met zijn blote handen naaktslakken van de planten trekt. ‘Gatver, ze vreten mij alles op’, zegt hij. ‘Ik doe het met bier’, zeg ik. ‘Iedere dag kan ik een bakje bier vol slakken leeggooien.’

Een dag later sta ik in het museum naar een schilderijtje van een schaaltje met eieren te kijken als mijn zus zegt: ‘Wij doen het met eierschalen. Daar houden ze niet van om overheen te glibberen met hun buikjes.’ ‘Werkt het?’, vraag ik. ‘Nee’, zegt ze. ‘Iemand vertelde mij dat hij ze doormidden knipt’, zeg ik. Mijn zus en ik gruwelen beide.  ‘Zout kan ook’, zegt mijn moeder. ‘Het effect is natuurlijk hetzelfde als met bier’, zeg ik, maar ik vraag mij meteen af of dit klopt.

Lijden
Is het anders voor de slak om te verzuipen in bier, om weg te knetteren door zout of om doorgeknipt te worden? Kan een naaktslak lijden? Misschien is knippen zelfs wel ‘humaner’ omdat het snel gaat? En wat doet het met de ‘pleger’? Als ik het vergelijk met iemand een duw geven (doorknippen) zodat hij onder een trein komt of een switch van het spoor overhalen (bier neerzetten) met hetzelfde gevolg dan is de switch toch ‘laagdrempeliger’. Maar je bereikt hetzelfde. Al met al een lastige kwestie.

Als ik onderweg ben in de auto vraag ik mij af of naaktslakken ook nut hebben. Ook als ik het niet zie, is er een reden voor naaktslakken op deze wereld? En moeten we niet voor de aarde zorgen en horen slakken daar niet bij? Ik peins verder: ‘Mijn macht over de slakken is groot. Dat maakt in principe mijn verantwoordelijkheid ook groot. En moet ik een naaktslak wel zien als iets om te verdelgen? Of moet ik aanvaarden dat we de wereld delen? Die slak zit mij in de weg, maar ik zit de slak natuurlijk net zo goed in de weg.’

Ik parkeer in en bel aan. Als ik mijn date zie, werp ik dit onderwerp ook bij hem op. ‘Alcoholmisbruik’, zegt hij over het bier terwijl we samen een 0.0 drinken. ‘Het bier was wel over de datum’, zeg ik. ‘Je kunt ze ook op elkaar zetten’, antwoordt hij. ‘Waarom?’, vraag ik. ‘Heb ik iets over gelezen’, zegt hij. Hij scheurt een stuk uit de krant en geeft het aan mij. ‘Je denkt veel hè?’, voegt hij toe. Ik knik en bedenk dat het lijden van naaktslakken misschien een gek onderwerp is bij een voorzichtige date.

Bier
Thuisgekomen gooi ik de bak met bier uit de tuin leeg. Er zit een schuimlaag op. De bak zat weer vol met in-bier-verdronken-slakken. Ik aarzel maar kort. Ondanks het mogelijke lijden van de slak, ondanks het eventuele nut of het recht op leven vul ik de bak weer met over-de-datum-bier. Ik gruwel nu eenmaal van naaktslakken.

‘Ik ben niet roomser dan de paus’, mompel ik. ‘Sorry.’

Swanny Kremer

Een artikel van


4 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Optie: Niks doen. De naaktslakken met rust laten in hun bestaan. Stel: iedereen laat iedereen rustig leven, ook al zien ze er “eng” uit. Als er maar geen misdrijven worden gepleegd of zo. Zou dat niet veel kalmer zijn?
Dat we accepteren dat niet iedereen haar heeft en kleren aan? Waarom (scheitende) vogels wel en naaktslakken niet?

En nut? Dan zou de mensheid direct moeten inbinden lijkt me.

Mooie reactie Peter. Zo te lezen pleit jij voor ‘leven en laten leven’. Zeker heel goed verdedigbaar inderdaad.
Maar zoals mijn buurman al zei: ‘Gatver, ze vreten mij alles op’. Voor mij weer een argument om anders te kiezen. Wat niet wegneemt dat jouw optie mijn geweten zeker meer rust zou geven.

Cees van Staveren

Tip naaktslakken
Ik herken het probleem van de slakken zoals Swanny schetst volledig, ook gezegend met een voor- en achtertuin. Van alles geprobeerd, bier, koffieprut, eierschalen etc., maar niets zette zoden aan de dijk. Wel een vervelend gevoel vanwege al die moorddadige acties tegen, toch ook, medeschepselen van de natuur.
Inmiddels een andere tactiek gekozen; ik vang ze overdag, doe ze in een jampot met deksel met gaatjes. En dan ’s avonds laat sluip ik naar het Noorderplantsoen (op 5 minuten loopafstand) en laat daar de slakken vrij. Ik weet wel dat het geen oplossing van het probleem is, maar slechts een verplaatsing. Maar het voelt voor mij wel stukken beter, hier kan ik mee leven (en de slakken ook).
gr., Cees van Staveren

Beste Cees, wat een geweldig alternatief draag je aan. Her gaat inderdaad om het (letterlijk) verplaatsen van het probleem, maar toch 😉
Ik vind het overigens een dappere actie, gruwel zelf in die mate van naaktslakken dat ik ze niet zou durven vangen. Irrationeel, maar toch 😉 Swanny