Een column is een vaste rubriek waarin de auteur zijn of haar (persoonlijke) mening geeft over een onderwerp puntig en uitdagend uiteenzet. Columns kunnen een zekere actualiteitswaarde hebben of juist stof geven tot nadenken. Reacties zijn van harte welkom.
In principe ben ik mooi op tijd maar bij de ingang van de kliniek krijg ik bij het controlepoortje een rood lampje. Ik moet door de toegangscontrole. Tas, jas en laarzen in een bak door de scan. Mijn BH blijft piepen maar dat wordt mij vergeven. Iets verlaat loop ik naar de kamer van de […]
“Zo bijzonder. De lotgenotengroep bestaat uit totaal verschillende mensen. En toch valt de eenzaamheid heel even weg.” #kankercolumns
‘Wat ben je dapper’, hoor ik tegenwoordig vaak. Oké, ik ben net weduwe. Oké, ik heb zelf ook kanker. Oké, ik sta op het schoolplein om mijn dochter op te halen. Oké, ik moedig haar aan bij haar korfbalwedstrijd. Maar of ik nou dapper ben? Volgens mij heb ik geen keuze. En kun je wel […]
Vreselijk koud heb ik het. Alsof mijn beenmerg tot ijs is verworden en koudestralen naar mijn lichaam doorstuurt. In een dekentje gewikkeld zit ik rillend op de bank. Ik weet dat het bij de chemo hoort om het koud te hebben en het duurt dan ook even voordat ik de verwarming ga controleren. Die is […]
Plank voor plank haal ik zijn kast in de slaapkamer leeg. Ik vraag mij af of andere weduwen dat ook zo snel doen na het verlies van hun man. Hij ligt nota bene nog in de kist in de kamer. Ieder t-shirt roept herinneringen op. Ze komen overal vandaan, van concerten, vakanties, verre reizen. Maar […]
De kist waarin Bert ligt staat gesloten in de woonkamer. Een paar klasgenootjes komen met hun ouders bij ons thuis langs voor het openbare afscheid plaats zal vinden. Mijn dochter vindt het fijn om haar vrienden weer te zien. De kinderen staan eerst ernstig te kijken naast hun ouders. ‘Het ging heel snel’, vertel ik weer. […]
Verbijsterd zit ik naast zijn bed. Hij voelt koud aan en ik ben koud van de chemo.Onze dochter zit hartverscheurend en toch vrij stil te snikken op de bank. Halfslachtig adequaat heb ik de familie gebeld, vervolgens ging het als een lopend vuurtje. Het huis stroomt vol met familie. Berts broer als eerste. Hij gaat […]
Column van Swanny Kremer in de serie ‘Kankercolumns’. “Het einde komt onverwacht en indringend, al voelde de kat het blijkbaar wel goed aan. Je blijft verdwaasd achter maar troost je met de gedachte aan een warm afscheid.”
Bert ligt in zijn hoog-laagbed te doezelen. De wereld voor hem is intens klein en bestaat uit zijn bed, de postoel ernaast en zijn tafeltje met medicijnen. Dat wereldje lopen wij binnen en buiten. We moeten er even echt uit, ik moet er in ieder geval even uit. Als ik een moment ‘kan ademen’ kan […]
De ‘feestdagen’ liggen achter ons. Voor mij betekent het dat de eerste chemo gaat starten. Voor Bert betekent het dat hij een buisje in zijn slokdarm krijgt waardoor hij weer kan eten. Beiden hebben we hoop op verbetering. Bert is zich gaan verdiepen in de werking van wietolie en heeft daar goede dingen over gelezen. […]