Een column is een vaste rubriek waarin de auteur zijn of haar (persoonlijke) mening geeft over een onderwerp puntig en uitdagend uiteenzet. Columns kunnen een zekere actualiteitswaarde hebben of juist stof geven tot nadenken. Reacties zijn van harte welkom.
‘Vind je het erg?’ vraagt ze ineens. Ik drink een heerlijk glas wijn en kijk haar over de tafel heen vragend aan. ‘Dat ik hem net zo beetpakte en knuffelde’, zegt ze, ‘dat wij zo gelukkig zijn.’ Die dag was er een garage-sale in ‘ons dorp’ en ik borrel met wat buren na. ‘Moet ik […]
Nieuwsuur besteedde onlangs in een uitzending aandacht aan klimaatdepressie. Het ging over personen die zich verdrietig, gefrustreerd en zelfs depressief voelen over het klimaat en de ecologische crisis. Vivianne Baur geeft haar opinie in bijgaande column.
Hoe drie generaties vrouwen, getekend door plotseling verlies, herdenken én het leven vieren. Lees het in de laatste column van Swanny Kremer.
Swanny beschrijft in deze column hoe zij en haar dochter stilstaan bij de belangrijke momenten die de toekomst gaat brengen.
‘Weer een man in pak met een laptop’ is het eerste wat ik denk als ik hem ontmoet. Ik probeer de man door de attributen heen te zien. We geven elkaar een hand en stellen ons voor. Hij neemt plaats achter zijn laptop. Dan zegt hij ‘Wilt u vertellen wat de aanleiding is van uw […]
Mijn kleine autootje is helemaal volgeladen. In weer en wind ga ik ga van huis weg met mijn dochter en haar vriendin, ons hondje en een aantal tassen. In ‘de stad’ pik ik de twee grote kids en hond nummer twee op met nog meer tassen. We hebben een beetje een strakke planning, we willen de […]
Ze haalt mij op uit de wachtkamer en glimlacht. ‘Wil je wat drinken?’ We nemen twee glazen water mee naar boven. ‘Hoe gaat het met je?’, vraagt mijn kankertherapeut als ik zit. Natuurlijk wist ik dat deze vraag zou komen. ‘Ik voel mij een beetje neerslachtig’, vertel ik haar. De tranen zitten mij meteen hoog. […]
Terwijl ik ’s avonds met mijn dochter op de bank zit en kijk naar een talentenshow komt er een appje van goede kennissen binnen. We kennen elkaar al heel erg lang, maar zien elkaar maar een paar keer per jaar. ‘Vinden jullie het leuk om morgen mee op een atelier-route te gaan?’ Mijn dochter en […]
Het roze kleed is best zwaar als we het samen de trap optillen. De grote rol is onhandig om te tillen maar het lukt ons. Als we het kleed uitrollen in haar kamer ziet het er prachtig uit. Hoogpolige hardroze friemels met daarop haar blauw-witte krukjes en haar doorzichtige tafeltje. ‘Het is nu af, Mama’, […]
‘Hoe gaat het met je dochter?’ wordt vaak aan mij gevraagd. Ik vind dat zo’n moeilijke vraag. Hoe het gaat verschilt ook enorm. Meestal geef ik dan maar wat voorbeeldjes die zich in die periode afgespeeld hebben. Dun laagje Zo ontdekten we deze week dat haar konijn een traanoogje heeft. Ik besluit google te raadplegen. […]
Ik sta op tijd. Om kwart over acht begint mijn revalidatie en moet ik met zuignappen en al op de crosstrainer zitten zo’n 20 kilometer verderop. Dus ik zorg dat ik alles zo goed mogelijk voorbereid heb als ik mijn dochter wek. Ze ligt al op haar telefoontje te turen: ‘100 % kans op regen’, […]
We hebben net ringhockey met elkaar gespeeld. Met een stok schuif je een ring door de sportzaal om de pilon van de tegenpartij omver te werpen. Sport en spel is het favoriete onderdeel van mijn revalidatietraject. Je beweegt, en kunt ook nog eens lachen. Ieder heeft zijn ‘handicap’. De één zweet bijvoorbeeld alsof ze onder […]
In mijn meest sportieve outfit zit ik op een crosstrainer. De fietsen staan in een hoefijzervorm geplaatst, alle aanwezigen revalideren na de behandeling van een vorm van kanker. Drie zuignappen op mijn lijf geven informatie door aan de twee revalidatieprofessionals die alle deelnemers via zowel het beeldscherm als observatie in de gaten houden. Al een […]
Ik vind de feestdagen confronterend. Iedereen om ons heen maakt plannen en doet gezellige dingen. Gezinnen zijn bij elkaar, familie-etentjes worden gehouden, feestjes gevierd. Ik vind het moeilijk om al dat onbezorgde geluk te zien maar denk bij mijzelf: ‘Anderen kunnen er ook niets aan doen dat ze gelukkig zijn en niet ziek of dood.’ […]
‘Zes kerstmannen kan echt niet Mama’, zegt ze terwijl ze een keuze maakt. We bouwen een kersttafereel en zijn in gesprek. Juist in deze weken, op deze plek, denkt ze weer extra aan haar vader. ‘Wat ik het moeilijkste vond was die keer dat jij je eerste chemo had en ik mee was om te […]
Omdat ‘de eerste verjaardag van Bert zonder Bert’ voor ons allemaal aangrijpend is gaan we het weekend waarin zijn verjaardag valt met zijn vieren weg. Mijn grote bonuskinderen, dochter en ik. Beter bij elkaar dan apart in verdriet, denk ik. Ik huur een appartement via Airbnb in een prachtige kerstmarktstad. Want dat deden we graag […]
Het is nu 9 maanden geleden maar ik lig er weer wakker van, alsof het gisteren is geweest. Vier uur in de ochtend, ik lig op ‘mijn helft’, zijn helft is leeg. Het ging zo snel, ik kan het haast niet navertellen. Zo had mijn man wat slikklachten, zo had hij sondevoeding, en zo lag […]
Mijn eerste congres ‘na alles’. Acht maanden na de begrafenis van mijn man. Drie maanden na mijn laatste chemo. Ik moest vooraf echt mijn onderzoek herontdekken. Alsof het uit een andere, parallelle, wereld stamt terwijl het vroeger zo intens belangrijk voor mij was. Samen met mijn ‘baas’ heb ik mijn gegevens vooraf doorgenomen, ik begreep […]
Hoe vond je ‘Doe Maar’?, vraagt ze mij. We hadden elkaars blik gevangen in de massa op het concert en elkaar van een afstandje gegroet. Het is nu zo’n anderhalve week later en we drinken met de rest van onze leesclub een afsluitend drankje aan de keukentafel van onze gastvrouw. Nu was ik daar nog […]
Een dag aan het infuus, dan drie dagen pillen, twee weken ‘halfje-mens’, dan weer één week redelijk te pas. En opnieuw. In totaal zes keer. Per kuur was ik aan het aftellen: nog ‘zoveel’ kuren. Ik heb echt toegeleefd naar het einde van de reeks. Het leek mij reden voor ‘feest’. Maar toen de kuren […]