Iedereen maakt wel eens een situatie mee waarna zhij zich achter de oren krabt: ‘Hmm, wat was daar nu aan de hand?’ Zulke situaties laten Swanny Kremer niet los. Zij verbindt (kleine) gebeurtenissen uit het dagelijkse leven aan haar manier van denken, het gaat om ethische reflectie ‘in het wild’.
In haar maandelijkse column nodigt zij u uit om deel te nemen aan haar verwondering. Swanny Kremer is filosoof/ethicus en werkt als onderzoeker in FPC Dr. S. van Mesdag te Groningen. Zij doet promotieonderzoek naar de (eventuele) effecten van moreel beraad op de professionalisering van medewerkers in de sociotherapie.
‘Hoe gaat het met je dochter?’ wordt vaak aan mij gevraagd. Ik vind dat zo’n moeilijke vraag. Hoe het gaat verschilt ook enorm. Meestal geef ik dan maar wat voorbeeldjes die zich in die periode afgespeeld hebben. Dun laagje Zo ontdekten we deze week dat haar konijn een traanoogje heeft. Ik besluit google te raadplegen. […]
Ik sta op tijd. Om kwart over acht begint mijn revalidatie en moet ik met zuignappen en al op de crosstrainer zitten zo’n 20 kilometer verderop. Dus ik zorg dat ik alles zo goed mogelijk voorbereid heb als ik mijn dochter wek. Ze ligt al op haar telefoontje te turen: ‘100 % kans op regen’, […]
We hebben net ringhockey met elkaar gespeeld. Met een stok schuif je een ring door de sportzaal om de pilon van de tegenpartij omver te werpen. Sport en spel is het favoriete onderdeel van mijn revalidatietraject. Je beweegt, en kunt ook nog eens lachen. Ieder heeft zijn ‘handicap’. De één zweet bijvoorbeeld alsof ze onder […]
In mijn meest sportieve outfit zit ik op een crosstrainer. De fietsen staan in een hoefijzervorm geplaatst, alle aanwezigen revalideren na de behandeling van een vorm van kanker. Drie zuignappen op mijn lijf geven informatie door aan de twee revalidatieprofessionals die alle deelnemers via zowel het beeldscherm als observatie in de gaten houden. Al een […]
Ik vind de feestdagen confronterend. Iedereen om ons heen maakt plannen en doet gezellige dingen. Gezinnen zijn bij elkaar, familie-etentjes worden gehouden, feestjes gevierd. Ik vind het moeilijk om al dat onbezorgde geluk te zien maar denk bij mijzelf: ‘Anderen kunnen er ook niets aan doen dat ze gelukkig zijn en niet ziek of dood.’ […]
‘Zes kerstmannen kan echt niet Mama’, zegt ze terwijl ze een keuze maakt. We bouwen een kersttafereel en zijn in gesprek. Juist in deze weken, op deze plek, denkt ze weer extra aan haar vader. ‘Wat ik het moeilijkste vond was die keer dat jij je eerste chemo had en ik mee was om te […]
Omdat ‘de eerste verjaardag van Bert zonder Bert’ voor ons allemaal aangrijpend is gaan we het weekend waarin zijn verjaardag valt met zijn vieren weg. Mijn grote bonuskinderen, dochter en ik. Beter bij elkaar dan apart in verdriet, denk ik. Ik huur een appartement via Airbnb in een prachtige kerstmarktstad. Want dat deden we graag […]
Het is nu 9 maanden geleden maar ik lig er weer wakker van, alsof het gisteren is geweest. Vier uur in de ochtend, ik lig op ‘mijn helft’, zijn helft is leeg. Het ging zo snel, ik kan het haast niet navertellen. Zo had mijn man wat slikklachten, zo had hij sondevoeding, en zo lag […]
Mijn eerste congres ‘na alles’. Acht maanden na de begrafenis van mijn man. Drie maanden na mijn laatste chemo. Ik moest vooraf echt mijn onderzoek herontdekken. Alsof het uit een andere, parallelle, wereld stamt terwijl het vroeger zo intens belangrijk voor mij was. Samen met mijn ‘baas’ heb ik mijn gegevens vooraf doorgenomen, ik begreep […]
Hoe vond je ‘Doe Maar’?, vraagt ze mij. We hadden elkaars blik gevangen in de massa op het concert en elkaar van een afstandje gegroet. Het is nu zo’n anderhalve week later en we drinken met de rest van onze leesclub een afsluitend drankje aan de keukentafel van onze gastvrouw. Nu was ik daar nog […]